Konstrukcji “had better” używa się wtedy, gdy chce się powiedzieć, że ktoś powinien coś zrobić, a więc do udzielania wskazówek i porad, również samemu sobie. Gramatycznie zachowuje się ona tak, jak czasowniki modalne: nie odmienia się przez czasy ani osoby, a łączy się z podstawową formą czasownika (czyli bezokolicznikiem bez słówka “to”). W mowie potocznej “had” ściągane jest nieraz do “’d” lub w ogóle opuszczane.

(1a) You’d better rewrite this essay, before you hand it in to your teacher.
Przerób może lepiej to wypracowanie, zanim oddasz je nauczycielowi.
(1b) *You’d better to rewrite this essay, before you hand it in to your teacher.

Zdania tego typu mogą zawierać negację. Słowo “not” występuje wówczas po konstrukcji “had better”:

(2) I’d better not have another slice – I’ll be sick tomorrow.
Może lepiej nie będę już jadł kolejnego kawałka – jutro się rozchoruję.

Jeśli zamiast podmiotu w zdaniu z frazą “had better” pojawia się wyraz “there”, mamy do czynienia z konstrukcją analogiczną do zdań rozpoczynających się od “there is”. Różnica polega na tym, że zdania z “had better” nie dotyczą tego, co ‘jest’, a tego, co ‘powinno być’:

(3a) There had better be some way of telling scholars from charlatans.
Powinien istnieć jakiś sposób na odróżnienie uczonych od oszustów.
(3b) There is a way of telling scholars from charlatans.
Istnieje sposób na odróżnienie uczonych od oszustów.

Czasami “had better” występuje również w pytaniach ze słówkiem “not”, a także w zdaniach zakończonych pytaniami obciętymi. W obydwu przypadkach “not” ściąga się wtedy do postaci “n’t”, np.:

(4) Hadn’t you better cut down on smoking?
Czy nie powinieneś czasem ograniczyć palenia?
(5) They’d better be more careful next time, hadn’t they?
Powinni być ostrożniejsi następnym razem, prawda?

• « poprz.
• nast. »