Przedimek angielski (article) (the / a /an)

Angielski przedimek(article) to jedno z najtrudniejszych zagadnień, jakie obejmuje gramatyka angielska.

Dlatego postanowiliśmy angielski przedimek (article) potraktować bardzo poważnie i omawiamy go w sześciu artykułach (niniejszy jest wstępem do zagadnienia).

Przedimek ("article") jest częścią mowy, która nie ma swojego gramatycznego odpowiednika w języku polskim. Oznacza to, że w ogóle nie istnieje w polszczyznie osobna klasa wyrazów, które spełniałyby te same funkcje co przedimki w języku angielskim. Związane z nimi znaczenia wyrażane są w języku polskim różnymi innymi sposobami, m.in. przez zmianę szyku wyrazów w zdaniu (por. SZYK WYRAZÓW) lub użycie zaimków wskazujących (np. 'ten', 'ta', 'to', por. ZAIMKI WSKAZUJĄCE).

Przedimki występują przed rzeczownikami (oraz ewentualnymi określeniami rzeczowników), zarówno w liczbie pojedynczej ("a/an" i "the"), jak i mnogiej (tylko "the"). Ich użycie odzwierciedla - najogólniej biorąc - co mówiący zakłada na temat wiedzy, jaką ma adresat o tej rzeczy, do której odnosi się dany rzeczownik. Istotne jest szczególnie to, czy ta rzecz jest dla odbiorcy czymś nowym, nieoczywistym, wcześniej w ramach rozmowy czy tekstu nie omawianym, czy raczej czymś już znanym, wspomnianym czy konkretnym. Spójrzmy na dwa polskie zdania, które pokazują kluczową dla przedimków różnicę miedzy założeniem, że odbiorca jeszcze nie wie, o co lub o kogo chodzi w wypowiedzi ("a/an"), a założeniem, że już się w tym orientuje ("the"). Różnicę znaczeniową wyraża w zdaniach polskich zmiana szyku (podmiot umiejscowiony odpowiednio na końcu lub na początku zdania), a w zdaniach angielskich - gdzie kolejność słów jest sztywniejsza (por. SZYK WYRAZÓW) - znaczenie komunikowane jest właśnie przed przedimki.

(1a) Do naszego pokoju wszedł mężczyzna w średnim wieku.
A middle-aged man entered our room.
(1b) Mężczyzna w średnim wieku wszedł do naszego pokoju.
The middle-aged man entered our room.

W zdaniu (1a) mężczyzna w średnim wieku pojawia się w całej historii po raz pierwszy - odbiorca jeszcze nie wie, kto to jest i skąd się wziął, może się tylko domyślać, że kolejne zdanie opowieści przyniesie jakieś nowe szczegóły o tym tajemniczym gościu. Dlatego właśnie w angielskim przekładzie zdania (1a) trzeba posłużyć się przedimkiem nieokreślonym ("a/an" - "the indefinite article").

Inaczej natomiast wygląda sytuacja w zdaniu (1b). Tutaj można założyć, że adresat już wie, o kogo chodzi, albo dlatego, że wcześniej w rozmowie była o tym mężczyznie mowa, albo z tego względu, iż w danym kontekście nikt inny - żaden inny mężczyzna w średnim wieku oprócz tego, o którym odbiorca właśnie myśli - nie mógłby przyjść mu do głowy (np. ponieważ adresat już wie, że za drzwiami pokoju czekały trzy osoby: nastolatek, mężczyzna w średnim wieku oraz starszy pan). I dlatego w angielskim tłumaczeniu należy użyć przedimka określonego ("the" - "the definite article"). Więcej szczegółowych rozróżnień i pożytecznych reguł związanych z przedimkami omówiono w innych hasłach.