“Discover” odpowiada w miarę ściśle, zarówno pod względem znaczenia, jak i składni, polskiemu czasownikowi ‘odkryć’ w jego sensie przenośnym. Opisuje on sytuację, w której dowiadujemy się o czymś, co wcześniej było dla nas całkiem nieznane, dostrzegamy jako pierwsi jakąś prawdę o świecie lub odnajdujemy zagubiony przedmiot czy ukryte miejsce. Należy pamiętać, że to, co jest odkrywane, musi istnieć czy zachodzić niezależnie od samego odkrycia. Czasownik “discover” może poprzedzać frazę rzeczownikową (czyli rzeczownik z jego określeniami – patrz przykłady (1), (2) i (3)) lub zdanie podrzędne rozpoczynające się od spójnika takiego jak “that” (‘że’) lub “whether” (‘czy’) (patrz przykłady (4-5)):

(1) Sir Francis Crick discovered the structure of the DNA.
Sir Francis Crick odkrył strukturę DNA.
(2) Abigail discovered her grandma’s diary at the back of the drawer.
Abigail odkryła dziennik babci z tylnej części szuflady.
(3) He has recently discovered the joys of fatherhood.
Odkrył niedawno uroki ojcostwa.
(4) Mark was surprised to discover that he had a talent for cooking.
Mark odkrył ze zdziwieniem, że ma talent do gotowania.
(5) In my research, I want to discover whether life expectancy is related to the daily amount of sleep.
W moich badaniach chcę odkryć, czy przewidywana długość życia związana jest z codzienną ilością snu.

W stronie biernej używa się czasownika “discover” również wtedy, gdy mówi się o jakiejś osobie, której nadzwyczajny talent – mimo początkowo niewielkich szans na sukces – zostaje dostrzeżony i wypromowany przez ceniony autorytet w danej dziedzinie, np.:

(6) Our supermodel was discovered in a London club.
Naszą supermodelkę odkryto w jednym z londyńskich klubów.

“Invent” ma z kolei bliskie odpowiedniki w polskim czasowniku ‘wynaleźć’. Używamy tego słowa, gdy chcemy powiedzieć, że ktoś jako pierwszy stworzył jakieś urządzenie (patrz przykład (7)), wypracował nowatorską – niekoniecznie prawdziwą – teorię (przykład (8)) czy oryginalny sposób działania (przykład (9)). Nie można użyć słowa “invent” w odniesieniu do tego, co już istnieje – inaczej niż w wypadku czasownika “discover”.

(7) Who invented the microchip?
Kto wynalazł mikroprocesor?
(8) Gilbert Ryle invented the famous distinction between know-that and know-how.
Gilbert Ryle wypracował słynne rozróżnienie między “wiedzą, że” a “wiedzą, jak”.
(9) Sarah has invented her own style of acting on stage.
Sarah stworzyła swój własny styl gry na scenie.

Słowem “invent” posługujemy się także wtedy, gdy mówimy, że ktoś zmyśla nieprawdziwe opowieści lub podaje wątpliwe uzasadnienia dla własnych działań po to, aby wprowadzić innych w błąd, np.:

(10) He would invent any possible excuse not to get on with his work.
Zwykł wynajdywać wszelkie możliwe wymówki, byle nie posuwać się dalej z własną pracą.

Rozróżnienie między “discover” a “invent” nie nastręcza zwykle trudności w konkretnych przypadkach. Zdarza się jednak, że wybór odpowiedniego słowa zależeć może od tego, jak mówiący postrzega przedmiot, którego dotyczy zdanie. Przykładowo: zależnie od poglądów na istotę matematyki – jako systemu prawidłowości rzeczywiście obecnych w świecie lub jedynie stworzonych przez ludzką wyobraźnię – można użyć “discover” albo “invent” w odniesieniu do tego samego przedmiotu, np.:

(11) Sir Isaac Newton discovered/invented the calculus.
Sir Izaak Newton odkrył/wynalazł rachunek różniczkowo-całkowy.

• « poprz.
• nast. »