W języku angielskim typowymi pytaniami o czas są:

(1) What time is it?
Która godzina?
(2) What’s the time now?
Która godzina?
(3) Can/could you tell me the time?
Czy możesz/mógłbyś powiedzieć mi, która godzina?
(4) Have you got the time?
Czy masz zegarek?

Należy zauważyć, że, podobnie jak w języku polskim, na ostatnie z tych pytań nie udzielamy nigdy odpowiedzi „yes” ‘tak’, a podajemy po prostu godzinę.

Informację na temat czasu można przekazać przy pomocy następujących konstrukcji składniowych:

(5) The time is six forty-five.
Jest szósta czterdzieści pięć.
(6) It’s twenty-five past twelve.
Jest dwadzieścia pięć po dwunastej.
(7) It’s five to nine.
Jest za pięć dziewiąta.
(8) It’s quarter past.
Jest kwadrans po.
(9) My watch says six thirty.
Mój zegarek wskazuje szóstą trzydzieści.

Szczegóły na temat różnych sposobów opisywania wskazań zegara zawiera hasło GODZINA.

Uzupełnieniem stwierdzeń na temat czasu mogą być słowa oddające pewne przybliżenia, np.:

(10) It’s nearly one o’clock.
Jest prawie pierwsza.
(11) Just after six.
Trochę po szóstej.
(12) He should be there no later than four.
Powinien być tam nie później niż o czwartej.

Rzeczownik „time” ‘czas’ jest niepoliczalny, kiedy odnosi się do przedziału czasu (mierzonego np. w dniach, godzinach, minutach). Jego miarę możemy oddać wtedy słowem „much” (a nie „many”). Nie należy poprzedzać go przedimkiem nieokreślonym „a/an”.

(13) How much time do we need to get to the nearest tube station?
Ile czasu potrzebujemy, by się dostać do najbliższej stacji metra?

Wyjątkiem są tu utarte sformułowania „quite a time” ‘dosyć długi czas’ oraz „a long/short time” ‘dużo/mało czasu’:

(14) Albert’s father played football for quite a time.
Ojciec Alberta grał w piłkę przez dosyć długi czas.
(15) It would take a long time.
To zabrałoby dużo czasu.

Odnosząc się do pewnego momentu, punktu w czasie, rzeczownik „time” jest policzalny i poprzedzony rodzajnikiem (nieokreślonym „a” lub określonym „the” w zależności od kontekstu, a jego zwielokrotnienie opisujemy słowem „many”.

(16) This waitress always says that five o’clock is the best time to drink tea.
Ta kelnerka zawsze mówi, że godzina piąta to najlepszy czas na herbatę.
(17) We’ve seen this movie many times.
Widzieliśmy ten film wiele razy.

Przy tym użyciu, punkt, do którego się odnosimy, wskazany jest często przyimkiem „at”):

(18a) A: At what time does this train leave from Paris?
O której godzinie ten pociąg odchodzi z Paryża?
(18b) B: At a quarter past four in the afternoon.
Kwadrans po czwartej po południu.
(19) Sue was there at two o’clock in the morning.
Sue była tam o drugiej nad ranem.

O ile nie podajemy konkretnej godziny, użycie „at” nie jest obowiązkowe:

(20) (At) what time does the concert start?
O której zaczyna się koncert?
(21) The fortune-teller said he would visit you (at) another time.
Wróżbita powiedział, że odwiedzi cię innym razem.

Jeśli chcemy wyrazić, jak długo coś, o czym jest mowa, trwa, używamy zazwyczaj konstrukcji z końcówką „-’s”:

(22) a week’s journey
tygodniowa podróż
(23) five hours’ delay
pięciogodzinne spóźnienie

Możliwe jest także użycie czasownika „last” ‘trwać’ (często ze słówkiem „for” poprzedzającym miarę czasu) lub rzeczownika „duration” ‘czas trwania’, np.:

(24) Fidel Castro’s speech lasted for ten minutes.
Mowa Fidela Castro trwała dziesięć minut.
(25) My daughter’s last marriage lasted only a month.
Ostatnie małżeństwo mojej córki trwało tylko miesiąc.
(26) The duration of the flight will be kept secret.
Czas trwania lotu będzie utrzymywany w tajemnicy.

• « poprz.
• nast. »